Holy Grails Het is een term die vaak wordt gebruikt om de meest obscure objecten in (retro) gaming te omschrijven. In de meeste gevallen gaat het dan om onbereikbare zaken. Zeldzame prototypes of consoles met een ernstig gelimiteerde oplage. En natuurlijk zijn dat bijzondere objecten, die elke verzamelaar aan zijn collectie zou willen toevoegen. Maar helaas zijn dergelijke items nauwelijks bereikbaar voor de gewone verzamelaar. Dat wil echter niet zeggen dat we geen persoonlijke heilige gralen kunnen hebben. Iets wat wellicht wat moeilijker te vinden is, maar niet onbereikbaar. Iets wat wellicht niet heel goedkoop zal zijn, maar zeker niet onbetaalbaar. Vanuit deze gedachten laat ik jullie hieronder mijn eigen, persoonlijk top 5 van heilige gralen zien! Nummer 5: Nintendo Gameboy Advance SP - AGS101 De komst van de Gameboy Advance betekende dat er voor het éérst een 32 bits handheld op de markt was. Natuurlijk was iedereen enthousiast. Maar ondanks dat het een krachtig apparaat was, bleef er een groot nadeel aan het apparaat. Een nadeel dat er vanaf de Gameboy Classic al was: het scherm. Ook met de Gameboy Advance was het zoeken naar een lamp, zodat je fatsoenlijk kon spelen. Hoe blij was het publiek dan ook met de komst van de Advance SP! Het kon door het apparaat zelf verlicht worden! Dit betekende dat je ook in donkere ruimtes tóch kon spelen. Je bent blij en hebt natuurlijk geen referentiemateriaal. Maar het kon nog beter! Het scherm was frontlit: het scherm wordt verlicht vanaf de voorzijde. Voor Nintendo was dit echter niet genoeg en er kwam een verbeterde versie. Dit keer was het scherm backlit. Front, back, what's the difference, zou je misschien denken? Maar de kwaliteit van het scherm ging in grote stappen vooruit. In Europa werden deze AGS-101 modellen in 2006 op de markt gebracht, een jaar na de release van de Nintendo DS (toen nog met GBA backward compatibility). Om deze reden zijn er van deze variant geen grote hoeveelheden verkocht. Ze zijn tegenwoordig dan ook geen gemeengoed. Nummer 4: Philips Videopac G7200 De Videopac G7000 spelcomputer is de eerste spelcomputer die we bij ons thuis hadden. Als jonge jongen ontzettend veel plezier mee beleeft, maar ook nu is het nog steeds één van mijn favoriete consoles. Deze spelcomputer in Noord-Amerika uitgebracht als de Magnavox Odyssey 2, maar er zijn veel meer varianten (in licentie vorm) uitgebracht. Concentreren we ons op onze lokale markt, dan zijn er drie varianten belangrijk. Natuurlijk de originele Philips Videopac G7000, de update console Videopac G7400 en als laatste een vreemde eend in de bijt: de G7200. Dat een systeem een update krijgt is niet vreemd. De G7400 is een console met net iets betere specs. De nieuwere cartridges droegen een '+' logo en vertoonden geplaatst in een G7400 betere graphics. De G7200 is echter geen update, maar een apparaat op zich. Qua werking is het systeem exact hetzelfde als een reguliere G7000, maar dan met het grote verschil dat er een monitor in het apparaat is ingebouwd. De monitor is helaas wel zwart-wit, maar desondanks toch een gewild en zeker geen doorsnee apparaat. Nummer 3: Sega Game Gear White Ik heb altijd een fascinatie gehad voor handhelds. Vanaf de eerste keer dat ik een Gameboy in mijn handen had. Hoewel ik heel blij was met mijn Gameboy (ik herinner me zelfs de geur van de doos nog!), weet ik ook nog dat ik kwijlde bij de foto's van de Game Gear. Een kleurenscherm, wauw! Het heeft echter nog vele jaren geduurd voor ik zelf een game gear in mijn bezit had. Het is een schitterend apparaat met een erg toffe library aan games. De standaard kleur is natuurlijk donker grijs, en als je die veel in je handen hebt gehad, zijn andere kleuren natuurlijk een leuke maar enigszins vreemde gewaarwording. Er is natuurlijk geen grotere tegenstelling dan die met de kleur wit. De witte game gear is nooit in een winkel verkrijgbaar geweest. Er zijn 10.000 exemplaren van gemaakt en waren bestemd voor personeel en ontwikkelaars. Ze zaten in een schitterend koffertje met een tevens witte tv tuner. Daarnaast nog een oplader en zelfs zes batterijen! Een witte game gear is al moeilijk te vinden, maar een complete koffer is zeker een uitdaging. Nummer 2: Channel F System II De Fairchild Channel F zal altijd genoemd worden als het gaat om video games. Ondanks het feit dat het wellicht geen groot commercieël succes kende, was en blijft het voor altijd de allereerste video game console gebaseerd op een microprocessor, de eerste met verwisselbare cartridges en laten we ook niet de introductie van de pauze knop vergeten. Het is een uniek apparaat. Zoals gezegd, was het geen commercieel succes en na de komst van de Atari VCS verliet Fairchild al snel de wereld van de video games. In 1979 verkocht Fairchild de rechten van hun Channel F aan het bedrijf Zircon. Deze bracht de update van het systeem op de markt, hoewel deze eigenlijk gewoon nog door Fairchild was ontwikkeld. Het systeem was aan de binnenkant vrijwel gelijk aan de Channel F. De veranderingen zaten vooral in de behuizing. Het belangrijkste verschil was het weglaten van de speaker. Het geluid ging nu via de RF verbinding naar de TV, wat de speaker overbodig maakte. De originele Channel F staat al langer op mijn wensenlijstje, maar deze ge-update versie is simpelweg net even iets mooier! Nummer 1: Commodore SX-64 In mijn jeugd waren meerdere spel computers, maar er was meer één home computer: de Commodore 64. Deze heeft mij vanaf jonge leeftijd tot ver in mijn tienerjaren bezig gehouden. Er is dan ook veel persoonlijke liefde voor het systeem. Er zijn meerdere varianten van deze home computer gemaakt, maar dit is het systeem dat mijn interesse het meest heeft opgewekt. Het systeem is bedoeld als een draagbare variant voor de zakelijke markt. Het systeem had een ingebouwde monitor. De kleuren van het scherm waren omgedraaid: een witte achtergrond en blauwe letters. Dit om er voor te zorgen dat de tekst op het kleine scherm goed leesbaar was. Er was een ingebouwde disk drive. En uiteraard kon een toetsenbord niet ontbreken. Het systeem was helaas niet erg succesvol. Mede door concurrentie, maar ook omdat er keuzes in het productieproces werden gemaakt die niet goed uitpakte. Zo werd de RF uitgang weggelaten, waardoor je het systeem niet op een willekeurige TV kon aansluiten. Het scherm was klein en er was geen aansluitingsmogelijkheid voor een datassette. Het systeem was ook nog eens behoorlijk zwaar, zo'n 10.5 kilo. Als laatste moet genoemd worden, dat gebruikers het scherm klein vonden. Klinkt wellicht niet als een erg positief verhaal, maar desondanks spreekt het systeem tot mijn verbeelding. Een eigen portable Commodore 64, hoe gaaf is dat? En toen...
... was mijn wishlist compleet. De vijf systemen die voor mij ieder op zich een holy grail zijn. Sommige makkelijker te vinden, de anderen wat moeilijker. Natuurlijk is een verzameling nooit compleet, en naast deze top 5 zijn er echt nog wel meer wensen. Het zou geweldig zijn om ooit alle vijf de systemen in mijn verzameling te kunnen opnemen. Maar ach, er moet ook nog altijd iets te wensen overblijven, nietwaar?
0 Reacties
|